Door Erica Detiger

Stop stop stop, roept de grote regisseur. We houden ons strikt aan het script!
Pauze, koffie!!
Daar zit de crew bij elkaar. De scenarioschrijver kijkt bedenkelijk. Het was een schitterend uitgedacht scenario, met prachtige plotwendingen, drama, en een open einde. Ook het script was tot in de puntjes uitgewerkt, de tekst woord voor woord uitgewerkt de nuances helder benoemd. De klassieke tragedie die al enkele eeuwen wordt opgevoerd eindelijk in een eigentijdse versie. Maar het de hoofdrolspeler krijgt het niet voor elkaar. Na decennia lang King Lear te hebben gespeeld zijn de teksten zo eigen geworden dat de speler met zichzelf is vervloeid.
Ernstig zitten ze tegenover elkaar. . Een ander script? Een andere hoofdrol speler? Jong talent? Oud talent in een nieuw jasje? Maar hoe? De tijd loopt door, het budget is vastgesteld.  Vragend kijken ze omhoog naar de regisseur die is gaan staan. Zou je die ook kunnen vervangen?!

Neutraal met compassie  en zonder oordeel naar de dingen kunnen kijken. Accepteren wat er is en dat dan als startpunt nemen. Dat is een spirituele practise..  Mooi, hoor ik mijn teacher Wilma denken..
Onmogelijk, zegt mijn leraar Chris  van Lenteren vanuit de systeem theorie. Mogelijk, zegt mijn docent Jitske Kramer. Maar dan omgekeerd!
Neutraliteit  is niet blanco zijn en blanco kunnen kijken. Neutraliteit ontstaat uit gekleurd zijn, volledig weten, snappen en herkennen, en niet onbelangrijk, erkennen hoe gekleurd je bent als mens. Hoe gekleurd ik ben en kijk en leef. Kijken naar mijn patronen die mijn script bepalen.

Mijn script  wat lang geleden geschreven is voor mij en door mij. En voortdurend door mijn acties wordt bevestigd. En op het toneel van het leven houd ik mij dan ook keurig aan mijn script.. (want in mijn script staat ondermeer dan ik een keurig meisje ben, altijd lerend, ondersteunend, hardwerkend en niet voor 1 gat te vangen).
En ik ben er ook heel goed in geworden anderen in mijn script te betrekken zodat ik zelfs samen met hen hetzelfde script uitspeel. Daar ontstaan de zgn “ zie je welletjes” .

Misschien herken je ze de zie-je-wel-ik-heb- gelijk momenten. Het is troostend te weten dat wat er in een mens is ook in de groep is en anders om.  We zijn dus nooit alleen in wat we denken, doen en voelen. En ik maar denken dat ik uniek ben en bijzonder. En dat ben ik ook uiteraard, maar jij dus ook..
Hoe fijn en hoe confronterend ook een kleine week ondergedompeld met een groep totaal onbekende mensen die uiteindelijk dan toch weer zeer herkenbaar en vertrouwd zijn; Deep Democracy level 4.. de onderstroom!
De wijsheid van een hele groep benutten, sterke en gedragen besluiten kunnen nemen.. dat vraagt van een begeleider: neutraliteit!!  Uhm weten dus waar en wanneer je je neutraliteit compleet verliest…
en ja dat is een practise!